به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به خورشيد و تابندگى اش (۱)
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)
سپس پليدكارى و پرهيزگارى اش را به آن الهام كرد (۸)
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)
و هر كه آلوده اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱)
آنگاه كه شقى ترينشان بر[پا] خاست (۱۲)
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳)
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴)