دعا و ذکر روز دوشنبه به همراه معنی فارسی

در این مطلب برای شما دوستان عزیز متن دعای روز دوشنبه به همراه معنی فارسی آن را قرار داده ایم. هچنین ذکر روز دوشنبه را نیز می توانید در ادامه مشاهده نمایید که همراه با معنی فارسی و خواص قرائت آن است.

ذکر روز دوشنبه:

ذکر: یا قاضِیَ الْحاجات؛

معنی: ای برآورنده حاجت‌ها

توضیحات دوشنبه: ذکر روز دوشنبه به اسم امام حسن و امام حسین علیهما السلام است. روایت شده در این روز زیارت آن دو بزرگوار خوانده شود که خواندن آن موجب کثرت مال می‌شود.

دعای روز دوشنبه:

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ يُشْهِدْ أَحَداً حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ ، وَلَا اتَّخَذَ مُعِيناً حِينَ بَرَأَ النَّسَمَات ، لَمْ يُشَارَكْ فِى الْإِلٰهِيَّةِ ، وَلَمْ يُظاهَرْ فِى الْوَحْدَانِيَّةِ ، كَلَّتِ الأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ ، وَالْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ ، وَتَوَاضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ ، وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ ، وَانْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ ، فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً ، وَمُتَوالِياً مُسْتَوْسِقاً وَصَلَوَاتُهُ عَلَىٰ رَسُو لِهِ أَبَداً ، وَسَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً ،

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، ستایش خدای را که هنگام آفرینش آسمان‌ها و زمین احدی را گواه نساخت و به گاه ایجاد جانداران یاوری نگرفت، در پرستش انبازی ندارد و در یکتایی‌اش پشتیبانی نخواهد، زبان‌ها از بیان حقیقت وصفش درمانده و خردها از ژرفای معرفتش وامانده و گردنکشان در برابر عظمتش فروتن و چهره‌ها از بیم او متواضع گشته و هر بزرگی در برابر بزرگی‌اش تسلیم گشته است. ستایش پیاپی و پیوسته و دنباله‌دار و پایدار تنها توراست و رحمت همیشگی و درود جاودان و بی‌پایان او بر رسولش باد.

اللّٰهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِى هٰذَا صَلاحاً ، وَأَوْسَطَهُ فَلاحاً ، وَآخِرَهُ نَجَاحاً؛ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ ، وَأَوْسَطُهُ جَزَعٌ ، وَآخِرُهُ وَجَعٌ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ ، وَكُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ ، وَكُلِّ عَهْدِ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ ،

بار خدایا! ابتدای امروزم را خیر و صلاح و میانه امروزم را رستگاری و پایانش را کامیابی قرار ده؛ و به تو پناه می‌آورم از روزی که آغازش شیون و میانش بی‌تابی و پایانش دردمندی است، خدایا! از تو آمرزش می‌طلبم برای هر نذری که کردم و هر وعده‌ای که دادم و هر پیمانی که بستم سپس به آن وفا نکردم

وَأَسْأَلُكَ فِى مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِى ، فَأَيُّما عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ ، كَانَتْ لَهُ قِبَلِى مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ ، فِى نَفْسِهِ ، أَوْ فِى عِرْضِهِ ، أَوْ فِى مَالِهِ ، أَوْ فِى أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ ، أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا ، أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوَىً ، أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ ، غَائِباً كَانَ أَوْ شَاهِداً ، وَ حَيّاً كَانَ أَوْ مَيِّتاً ، فَقَصُرَتْ يَدِى ، وَضَاقَ وُسْعِى عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ وَالتَّحَلُّلِ مِنْهُ؛ فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ ، وَهِىَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ ، وَمُسْرِعَةٌ إِلَىٰ إِرادَتِهِ ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّى بِمَا شِئْتَ ، وَتَهَبَ لِى مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً ، إِنَّهُ لَاتَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ ، وَلَا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ،

و ادای حقوق بندگانت را که بر عهده دارم از تو درخواست می‌کنم، پس هر بنده‌ای از بندگانت و هر کنیزی از کنیزانت که او را نزد من حقی پایمال شده باشد که در آن به جان یا آبرو یا مال یا خانواده‌اش یا فرزندش ستم روا داشته‌ام یا غیبتی از او کرده‌ام یا بر اثر میل خود یا خواهش دل یا تکبّر یا غضب یا خودنمایی یا تعصّب بر او باری نهاده‌ام، این بنده یا کنیزت غایب باشد یا حاضر، زنده باشد یا مرده و دستم کوتاه شده و وسعم نمی‌رسد از پرداخت آن حق یا طلب حلالیت از او؛ از تو می‌خواهم ای کسی که رفع نیازها در اختیار اوست و آن حاجات در مقابل مشیت او اجابت‌پذیر و به‌جانب اراده‌اش شتابانند، که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و آن بنده را که بر او ستمی کردم هرگونه که خواهی از من راضی گردانی و از جانب خود مرا رحمت عطا نمایی، چه آمرزیدن از تو نکاهد و بخشیدن به تو زیان نرساند،

اللّٰهُمَّ أَوْلِنِى فِى كُلِّ يَوْمِ اثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ ، سَعادَةً فِى أَوَّ لِهِ بِطَاعَتِكَ ، وَنِعْمَةً فِى آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ ، يَا مَنْ هُوَ الْإِلٰهُ ، وَلَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ.

ای مهربان‌ترین مهربانان؛ خدایا! در هر دوشنبه از سوی خویش دو نعمت بر من عطا کن، خوشبختی بندگی‌ات را در آغازش و نعمت آمرزشت را در پایانش، ای آن‌که تنها او شایسته پرستش است و جز او کسی گناهان را نیامرزد.