عالم چگونه خلق شد؟

کیده: اگرچیزی رابه آسمان بیاندازی دوباره به خودت برمی گردد،کارهای مادردنیاهم اینگونه است عالم افقی خلق نشدبلکه عمودی آفریده شد.

رهروان ولایت ـ بازی دمینو را درنظربگیرید که بصورت دایره ای چیده شده اند همین که اولین تکه آن افتاد تابه آخری که برسد آن مهره ی آخر دوباره روی اولین مهره می افتد ساختار عالم هم اینگونه است «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها[اسراء آیه7] اگرنيكى كنيد، به خودتان نيكى می‏كنيد و اگر بدى كنيد باز هم به خود می‏كنيد»

این جهان کوه است وفعل ما ندا ….. سوی ماآیدنداها راصدا

اگراین آیه را سرلوحه زندگی خودقراردهیم واندکی پیرامون آن بیندیشیم این حرف ها وجملات شبیه طنز است البته طنزی تلخ که بگوییم مثلا سرفلان کس کلاه گذاشتم که به واقع سرخودکلاه گذاشتیم واگربیشتر راجع به آیه فکرکنیم این همه ظلم وستم رخت برمیبندد چراکه دودآتش اول به چشم هیزم شکن میرود انسان اگربداندگرد وغبار کارهایش به دامن خودش می نشیند هرگزپای ازگلیم خویش درازترنمیکنند به قول شاعر این سخن های چوماروکژدمت ….. ماروکژدم گرددوگیرد دمت هرانسانی که هرچندظالم ظلم به خودرانمی پسندد اماازاین نکته غافل است دارد به خودظلم میکند.

“ممکن است اشکالی مطرح شود مبنی براینکه بسيار مى ‏بينيم كه اثر احسان به خود احسان كننده برنگشته بلكه عايد غير او مى‏ شود و يا اثر گناه و بدى به خود بدكار نرسيده و عايد غير او مى‏ شود.

ولى جوابش روشن است، و آن اين است كه صاحب اين اشكال غفلت ورزيده از اينكه قرآن كريم چه نظرى نسبت به آثار اعمال دارد و اينكه اثر هر عملى به عاملش بر می‏گردد مربوط به آثار اخروى اعمال است كه به هيچ وجه به غير صاحب عمل ربطى ندارد، و در اين باره فرموده است:« مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ [روم44] آنهايى كه كافر شدند كفرشان به ضرر خودشان است و آنها كه عمل صالح كردند براى خود ذخيره نمودند »

و اما آثار دنيوى اعمال چنان نيست كه به غير فاعل نرسد بلكه در صورتى كه خدا بخواهد به عنوان انعام و يا عذاب و يا امتحان اثر عمل شخصى را به شخص ديگر نيز میرساند بنا بر اين اينطور نيست كه هر فاعلى بتواند به طور دائم اثر فعل خود را به ديگرى برساند، مگر همان احيانا كه گفتيم مشيت خدا بر آن تعلق گرفته باشد، و اما خود فاعل اثر فعلش دائما و بدون هيچ تخلفى به خودش برمى‏ گردد. بنا بر اين نيكوكار سهمى از عمل نيك و بدكار سهمى از عمل بد خود دارد، هم چنان كه فرمود:«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»[زلزال8]
پس اثر فعل از فاعلش جدا نمى ‏شود، و بطور دائم به غير او نمیرسد، و اين همان معنايى است كه از امام على علیه السلام روايت شده كه فرمود:«تو هيچ احسانى به غير نمیکنی و هيچ بدى نيز به غير نمی‏كنى»[1] (منظور این است که اثرخوبی وبدی به خودانسان برمیگردد) آن گاه اين آيه را تلاوت فرمود.”[2]

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

پی نوشت:

[1] تفسیر کشاف جلد2صفحه 650

[2] ترجمه المیزان جلد13 صفحه 53