در این مطلب در خصوص هیپنوتیزم و احکام آن از نظر فقها در اسلام خواهیم گفت. این حالت روحی که توسط روانکاوان مورد استفاده است در اسلام دارای احکام ویژه است که در ادامه به آن می پردازیم.
هیپنوتیزم یک حالت روحی خاص، شبیه خواب آلودگی و القایی و ارادی است و در آن هشیاری و آگاهی سوژه (هیپنوتیزم شونده) فوق العاده افزایش می یابد. این آگاهی معمولاً بر روی مطالبی تمرکز می کند که توسط هیپنوتیزور به او ارائه می شود.
هیپنوتیزم از علومی است که مى تواند در مواردی از زندگى مورد بهره بردارى صحیح قرار گیرد، ولى ساحران از آن سوء استفاده مى کردند و براى فریب دادن مردم، آنها را به کار مى گرفتند، که در حکم سحر بوده و جایز نیست.
در هر حال، نظرات فقها در این موضوع مختلف است: برخی از فقها، هیپنوتیزم را به طور مطلق حرام می دانند و بعضی نیز با شروطی آن را جایز شمرده اند.
در ادامه فقهایی که با در نظر گرفتن برخی شرایط با عمل هیپنوتیزم موافق هستند را مشاهده خواهید کرد.
آیت الله خامنه ای
بطور کلى یادگیرى هیپنوتیزم و استفاده از آن به غرض عقلائى حلال و قابل ملاحظه، اشکال ندارد به شرط اینکه با رضایت و موافقت کسى باشد که مىخواهد به خواب مصنوعى برود و ضرر معتنابهى هم براى او نداشته باشد.
آیت الله مکارم شیرازی
استفاده از هیپنوتیزم براى مقاصد طبّى و مانند آن مشروع است، مشروط بر اینکه تجربه و آگاهى کافى داشته باشد، و آثار منفى و خلاف شرعى بر آن مترتب نگردد. ولى براى کشف امور پنهانى، یا اطّلاع از گذشته و آینده و حال جایز نیست.
آیت الله تبریزی
در هیپنوتیزم، چنانچه خوف ضرر بر کسى که این عمل با او انجام مىگیرد یا شخصى دیگر داده شود جایز نیست.
آیت الله گلپایگانی
هیپنوتیزم حرام است و براى معالجه [بیمار ]، در صورتى که طریق معالجه منحصر به آن باشد و موجب کشف اسرار دیگران نشود اشکال ندارد.