ذی الحجهماه عبادت و راز و نیاز با پروردگار است و با توجه به اینکه مومنان در این ماه به زیارت کعبه مشرف می شوند، فرصتی ویژه را در اختیار دارند تا بتوانند با پروردگار مناجات کنند.
ماه «ذی الحجّه»، آخرین ماه «سال هجری قمری» است. بسیار پربرکت . بزرگان دین هنگامی که این ماه وارد می شد، اهمّیّت ویژه ای به عبادت در آن می دادند. مخصوصاً در دهه اوّل این ماه .
در بعضی از روایات آمده است، شب های دهگانه ای که قرآن در سوره «والفجر و لیال عشر» به آن سوگند یاد کرده است، شب های دهه اوّل این ماه شریف است،و این سوگند به خاطر عظمت آن است .
1. ثواب عمومی روزه این ماه: وقتی ماه ذی الحجه فرا میرسید، جوانی در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) شروع به روزه گرفتن میکرد. وقتی پیامبر از جریان کار او مطلع شد، به او فرمود: «… در هر روزی که روزه میگیری، مثل این است که بردهای را آزاد کردهای و صد شتر و صد اسب را در راه خدا دادهای و این روزه کفاره شصت سال قبل و شصت سال بعد از آن روز خواهد بود».[1]
2. ثواب روزه روز اول: روایت شده: «روز اول ماه ذی الحجه، روزی است که حضرت ابراهیم(ع) به دنیا آمده؛ لذا اگر کسی آن روز را روزه بگیرد، روزه او کفاره شصت سال گناه خواهد بود».[2] امام کاظم(ع) فرمود: «کسی که این روز را روزه بگیرد، خدا ثواب شصت سال روزه را برایش مینویسد».[3] همچنین در سخنی دیگر فرمود: «هر کس روز اول از دهه اول ذی الحجه را روزه بگیرد، خدا برایش ثواب روزه هشتاد ماه، خواهد نوشت».[4]
3. ثواب روزه روز هشتم: این روز معروف به «یوم الترویة» است. از امام صادق(ع) نقل شده: «روزه گرفتن در این روز، کفاره [گناهان] یک سال است».[5]
4. ثواب روزه روز نهم: این روز، عرفه نام دارد، امام صادق(ع) فرمود: «روزه گرفتن در این روز، کفاره [گناهان] دو سال محسوب میشود».[6]
5. ثواب روزه نُه روز اول: «اگر کسی همه نُه روز اول ماه ذی الحجه را روزه بگیرد، روزه دَهر (يعنى تمام عمر) برایش نوشته میشود».[7]
6. ثواب روزه روز عید غدیر: امام صادق(ع) فرمود: «روزه این روز، معادل شصت ماه روزه گرفتن است».[8] «ثواب اعمال خوبی که در این روز انجام میشود، مساوی با ثواب انجام آن کار در هشتاد ماه است».[9] و «روزه گرفتن در روز عید غدیر، کفاره شصت سال گناه است».[10] گفتنی است؛ روز دهم این ماه، که روز عید قربان است، یکی از دو روزی است که روزه گرفتن در آن حرام است.[11]