ای صادق آل پیامبر !

در هفدهم ربیع الاول، فرشتگان عرش، در انتظارند تا سرزمین مدینه از درخشش ششمین آفتاب امامت، منور شود.

در خانه امام محمد باقر علیه‏السلام، چشمه چشم ‏های منتظر می‏جوشد تا از دیدن رخسار کودکی یوسف ‏جمال، زلال شود.

عاقبت، انتظار به پایان می ‏رسد. ششمین حجت خدا چشم برجهان می‏ گشاید.

برای رسیدن به حضرت دوست. حدیث زیبایش هنوز در صحیفه روزگار می‏ درخشد که فرمود: «ما برگزیدگان خدا، راه روشن به سوی خدا و صراط مستقیم هستیم». آری، خاندان نبوت، چراغ ‏های هدایت انسان‏ هایی هستند که به دنبال سرزمین نور و روشنایی ‏اند.

وجب به وجب زمین مدینه، عطر ملکوت گرفته است.

ملائک، بال گسترده ‏اند بر خاک راه تو تا پابوس احیاگر آیین محمدی صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله باشند.

امروز، روز میلاد مشق دانایی است؛ روز تحریر حکمت و شکفتن معرفت.

ای صادق آل پیامبر!

با بیانی بلیغ و کلامی فصیح، زبان رسای اسلام بودی.

با سخنانی حکیمانه، منطقی استوار و علمی سرشار، برگزیده روزگار بودی و بنده شایسته پروردگار!

تجسّم صبر و اخلاص بودی؛ چشمه جود و سخاوت، کوه حلم و بردباری، نام‏آور فراست و شجاعت و جلوه هیبت و جلالت.

چهره فروزان اهل بیت بودی، و وارث علوم رسالت.

از سلاله پیامبران بودی؛ عطر و بوی پیامبر را می‏ دادی و مهابت و شکوه او را داشتی!

ای خورشید مدینه دانش! کدام معلمی را می ‏توان نام برد که به اندازه تو، تربیت یافته مکتب عترت داشته باشد؟

کدام حوزه است که شاگردیِ تو، بر سر درِ آن نقش نبسته است؟

کدام فقیه است که خوشه‏ چین خرمن حدیث تو نیست؟